ترانه « ناقوس » – محبوبه بیاتی
ناقوس
خالیم از نوازش
دستای تو رو گونه هام
به سکوت شب رسید
ناقوس مرگ بی صدام
خاطرات تو منو
داره ویرون میکنه
چمدونمو پر از
ابرای گریون میکنه
خالیه جای پیچک
نگاه تو دور تنم
قلب تو قبله ی منه
عاشق کور و کر منم
هنوزم از بوی بهار
کم نشده چیزی برام
بال پرواز بده
به پرستوی نگام
نم چشمام که نشست
رو تن خشک کویر
جوونه زد دلی که شد
عمری به عشق تو اسیر
رو شاخه ی خیال من
تاب بسته خاطره
میره و برمیگرده و
چشای من هنوز تره
کوه غرورم آب شد
تو کوچه های سوت و کور
سخت بغل میگیرم
تو رو تو خاطرات دور
محبوبه بیاتی
2 دیدگاه
علیرضا خوشرو · 2021/09/06 در
سلام
درود بر شما
مثل همیشه ناب و زیبا
مرحبا
🌹🌹
نرگس میرشاهی · 2021/08/04 در
لذت بردم از شعر زیباتون خانم بیاتی عزیز